تاریخ سه هزار ساله هودی

«هودی» خیلی چیز جالبی است: یکی از آن چیزهایی که زمان رویشان تاثیری ندارد. آنقدر خوب و به درد بخور است که بخشی از زندگی ما شده است و برای همین خیلی کم درباره‌اش فکر می‌کنیم. شاید به آن بتوانیم «شاهکار فروتن» بگوییم.

هودی -هرچند شاید به این نام شناخته نمی‌شده- به دلایل خوب و بد در طول تاریخ یک نماد بوده است. اولین نمونه‌هایی که می‌توانیم دنبال کنیم از یونان باستان و روم باستان هستند. در قرون وسطی، کشیش‌های زیادی بودند که لباس‌هایی به شکل ردا می‌پوشیدند که کلاهی به آن متصل بود، و به همین دلیل اسم‌شان شد، «هودی.» بانوان در قرن ۱۷ام برای این هودی می‌پوشیدند که وقتی به دیدار معشوقشان می‌رفتند به نحوی خودشان را پنهان کنند. این مدل لباس در افسانه‌ها هست، در تصورات و تخیلات هست. و البته بخش تاریکی هم دارد: تصویر عزرائیل که داسی به دست و هودی به تن دارد، یا تصویر جلادان که هودی به سر دارند.

این مطلب خلاصه‌ای از ویدئویی کوتاه از خانم پائولا آنتونلی درباره تاریخچه «هودی» است که پیشنهاد می‌کنیم اصل ویدئو را هم ببینید.

در زمان ما

تجسم امروزی هودی – لباسی که معمولاً نخی کمی ضخیم (دورس) است، و یک کلاه به آن وصل شده که یک بند در لبه جلوی کلاه هم دارد؛ گاهی هم جیب‌های کیسه‌ای دارد – در دهه ۱۹۳۰ توسط کمپانی بافندگی نیکرباکر معرفی شد. که حالا اسم آن چمپیون شده است. قرار بود ورزش‌کاران را گرم نگه دارد.

البته، آن قدر لباس‌های کارآمد و راحتی بودند که به سرعت همه جا توسط کارگران مورد استفاده قرار گرفت. و بعد، حوالی دهه ۱۹۸۰ توسط خوانندگان هیپ-هاپ و بی-بویز، و اسکیت‌برد سواران استفاده شد، و این بخش از فرهنگ خیابانی جوان را تصاحب کرد. هم‌زمان، هم خیلی راحت و کاملاً مناسب خیابان بود و هم وقتی که لازم بود ارزش ناشناس بودن به آن اضافه شده بود. و بعد مارک زاکربرگ از آن استفاده کرد که کاملا برخلاف لباس رسمی محل کار است…
به هر حال هودی جزو لباس‌های واقعاً کارآمد است که طراحی بسیار ساده‌ای دارد. اما در عین حال، دنیایی از احتمالات به آن متصل است.