اگر بخواهید روی بدنتان تتو بزنید، چه می‌زنید و چرا؟
من و شما شاید بر اساس یک تصمیمی ناگهانی خالکوبی انجام دهیم یا شاید بخاطر معشوقه خود طرحی روی بدن خود بزنیم، اما شاید ندانید که تتو دارای یک تاریخ باستانی و البته جالب هستند..
کلمه tattoo (خال) را اولین بار کاپیتان جیمز کوک به زبان انگلیسی وارد کرده است. در قرن هجدهم در جزایر اقیانوس آرام (پلی‌نزی) آن را دید و کلمه tatau را برای توصیف آن استفاده کرد. اما محققان معتقدند که خالکوبی به زمانی بسیار دورتر از ایجاد شدن این کلمه برمی‌گردد و آن زمانی است که خالکوبی روی پوست مومیایی‌های باستانی انجام می‌شده است.
اما این مومیایی‌های با تتو چه کسانی هستند و چه چیزهایی می‌توانند به ما درباره فرهنگ‌های باستانی یاد دهند؟
در اروپا قدیمی‌ترین شواهد خالکوبی روی بدن به بدن اوتسی (مرد یخ‌زده) برمی‌گردد. اوتسی معروف‌ترین مومیایی اروپا است که در سال ۱۹۹۱ توسط کوهنوردان آلمانی در رشته کوه‌های آلپ کشف شد. اوتسی در یک منطقه کوهستانی میان ایتالیا و سوئیس، در حدود ۵۲۰۰ سال پیش زندگی می‌کرده است و پس از مرگ، بدن و خال‌هایش توسط یخ و عوامل طبیعی حفظ شده است.
به نظر می‌رسد خالکوبی از طریق سوراخ کردن پوست و استفاده از غبار زغال انجام شده است. برخی از آنها در مناطقی مانند زانوها و مچ پاها زده شده‌اند که معمولا افراد در سنین بالا در این مناطق احساس درد می‌کنند. همین موضوع باعث شده است باستان‌شناسان این فرضیه را مطرح کنند که در آن زمان تتو برای یک نوع درمان درد انجام می‌شده است. اما خال‌های هندسی دیگری روی سینه اوتسی نشان می‌دهد که خال‌ها حتی در دوران نوسنگی نقشی آیینی یا حتی مذهبی داشته‌اند. با این وجود، به دلیل کمبود شواهد بیشتر، راهی برای اینکه بدانیم چرا اوتسی و دیگران در دوران نوسنگی خالکوبی می‌کردند، وجود ندارد.
خال‌ها در مصر باستان
قدیمی‌ترین شواهد خالکوبی از مومیایی‌هایی به دست آمده که در مصر باستان در دوره بین ۳۳۰۰ و ۳۲۹۰ پیش از میلاد زندگی می‌کردند. از جمله مومیایی آمن‌هوتپ که خال‌های او شامل نمادهای معنوی و مذهبی، مانند نمادهای خدایان و شخصیت‌های اساطیری هستند. در مصر باستان، خال‌ها نشانه‌ای از وضعیت اجتماعی و مالی فرد نیز هستند. خال‌های پیچیده و هندسی روی بدن مومیایی‌ها نشان دهنده سطح برتری و قدرت آنها در جامعه است.
خال‌های متفاوتی در فرهنگ‌های دیگر و در سراسر جهان یافت شده‌اند. به عنوان مثال، در پیراهن‌های مومیایی‌های گوناگون پراکنده در امپراطوری روم باستان، خال‌ها با تصاویر خدایان یونانی-رومی، حیوانات و نمادهای دیگری که با دین و باورهای آن دوران مرتبط بودند، طراحی شده بودند.
به همین ترتیب، در فرهنگ‌های آمریکایی بومی نیز تتو به عنوان علامت‌های مهمی از هویت فرد و تعلق قومی و قومیت استفاده می‌شدند.
خال‌های باستانی نه فقط به عنوان زیبایی‌شناسی مهم بلکه امکان به تصویر کشیدن تاریخ و جوانب مختلف فرهنگی و اجتماعی در گذشته را به ما می‌دهند. این خال‌ها می‌توانند ما را به دنیایی از باورها، ارزش‌ها و تمدن‌هایی که همیشه در حال تغییر و تحول بوده‌اند، سفر ببرند.
این مطلب ترجمه، خلاصه و بازنویسی شده مقاله The ancient history of tattoos—revealed by inked-up mummies از وب‌سایت نشنال جئوگرافی است.
